İSTANBUL (İGFA) – Halk ortasında “beyaz altın” olarak bilinen bitki pamuğun üretiminin kıymetine dikkat çekmek için her yıl 7 Ekim’de dünya genelinde Dünya Pamuk Günü kutlanıyor. WWF- Türkiye (Doğal Hayatı Muhafaza Vakfı), dokumacılık kesiminin en değerli hammaddelerinden biri olan ve dünyada yıllık rekoltesi 25 milyon tonun üzerinde bulunan pamuğun üretim süreçlerinin ekolojik, ekonomik ve toplumsal olarak sürdürülebilir kılınması ve “onarıcı”, “koruyucu”, ya da “sürdürülebilir” tarım uygulamalarının pamuk çiftçileri ortasında yaygınlaşmasına ışık tutmak için “Pamukta Sürdürülebilir Tarımın Yaygınlaştırılması için Teklifleriyle Pamuk İncelemesi” raporunu kamuoyuna sundu.
ürkiye pamuk üretiminde dünyada birinci sıralarda yer alırken, GDO’suz pamuk üreten üç ülkeden de biri olarak konumlanıyor. Tarım dalında buğdaydan sonra en büyük ciro getiren pamuk üretiminde Türkiye, tıpkı vakitte pamuk ekim alanı tarafından de dünyada yedinci sırada bulunuyor.
Türkiye’de dünyadaki genel eğilime paralel olarak pamuk üretiminde sürdürülebilir metotların yaygınlaştırılması ismine uzun yıllardır kamu kurumları ve sivil toplum aktörleri tarafından çeşitli çalışmalar yürütüldüğüne değinen rapor, bu alandaki en değerli ve başarılı teşebbüslerden biri olan Âlâ Pamuk Standardının ön plana çıktığını ortaya koyuyor.
Türkiye’de Uygun Pamuk Standardı Sistemi, 2013 yıl ndan bu yana uygulanmakta olup bugün 2 bini aşkın çiftçi, on binlerce hektar alanda Düzgün Pamuk prensip ve kriterlerinin taban göstergelerine uygun biçimde pamuk üretiyor.
Rapordaki ankete katılan 564 çiftçiden 69’u (yüzde 12), ya hala Yeterli Pamuk çiftçisi ya da geçmişte Âlâ Pamuk çiftçisi olduğunu belirtiyor. Bilhassa Güneydoğu vilayetlerinde Düzgün Pamuk’un bilinirliğinin artırılması gerektiğine dikkat çeken rapor, çiftçiler ortasında sürdürülebilir tarımın yaygınlaşmasında kişisel üretim kararlarını süratle etkileyen bir toplumsal hareket yaratma sürecinin değerini vurgularken, sürdürülebilir pamuk üreticilerinin kolektif bir hareketin ve topluluğun kesimi olduklarını özümsemeleri için araç ve formüller geliştirilmesinin gerekliliğini gözler önüne seriyor.